دیگر از دلم برای من قصه نگو 

    دیگر از نگاهم برای من عکس نیار

      دیگر از صبوریم برای من شعر نگو

         دیگر از طلوع برای من امید نیار

            دیگر با چشمانت برای من خمار نباز

               دیگر از غروب برای من زردی نیار

                  دیگر از سرچمه کوه برای اب نیار

                     دیگر مرا صدا نزن برای من اسم نزار

                        دیگر صبوریم را برای من سنگ نکن

                           دیگر فانوس خانه ام را برایم خورشید نکن

                              دیگر از این شب سیاه برای من حرف نزن

                                 دیگر دل کوچکت را برای من خانه نکن

                                    دیگر لبهایی نازت را برای من غنچه نکن

                                       دیگر برای عاشقی سراغ من نیا ای با وفا

                                            ترسی از دوباره اغاز کردن نیست. ترسم از بد عادتی های روزگار است.

عمریست که محبوب ترینم بودی و من دوست دار تو. وقت سفر نزدیک است و تو ای تک ستاره امید اسمانیم، سحرگاه سفرت نزدیک. حسرتی مانده بر لبانم، عقده ای مانده که نتوانستم به تو ثابت کنم بسیار زیبا دوستت می دارم. ای کاش ساعت زمان ساز به گذشته ها بر می گشت و من دوباره از خودم برای تو عروسکی بهتر می ساختم. عروسک بی زبانت که باشم دیگر حسرت این را ندارم که چرا به تو نگفتم و ثابت نکردم که بسیار زیبا دوستت دارم